wtorek, 29 października 2013

Konkurs 2 W 1



ZAPRASZAMY NA KONKURS

Zacznę od tego co najprzyjemniejsze czyli nagrody:
Od mySafety 5x bransoletka-bezpiecznik z rocznym abonamentem




Od A tu tu apaszka prześlicznej urody :-)
W chłopięcej






lub dziewczęcej kolorystyce





Zadaniem konkursowym jest:
1. Lubimy
2. Udostępniamy plakat konkursowy
3. Odpowiadamy na pytanie w komentarzu pod tym postem
"Jakich bezpiecznych zachowań uczycie swoje pociechy"
oraz piszemy imię i wiek dziecka.


Konkurs trwa od 29.10.2013-14.11.2013

Nie wysyłam nagród za granicę

Postanowiłam troszkę zmodyfikować konkurs. Apaszka będzie do wygrania na Facebooku.
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=578866505524580&set=a.414157318662167.97373.403633899714509&type=1&theater















WWW:                          mySafety
FACEBOOK:                  https://www.facebook.com/mySafetyPolska


Jakiś czas temu dostałam maila z propozycją przetestowania mySafety Smyk, czyli bransoletki dzięki której łatwo będzie się skontaktować z rodzicem gdy ktoś odnajdzie nasze zawieruszone dziecko. Jak pisałam w poprzednim poście zdarzyć może się każdemu. Każdy z nas pilnuje swoje dziecko najlepiej jak potrafi i może pomyśleć "mnie się nigdy to nie zdarzy", ale jak to się mówi "nigdy nie mów nigdy", mówi się również "przezorny zawsze ubezpieczony" :-) W ciągu roku zdarzają się wyjazdy nad jezioro, morze, w góry, na ferie , wakacje itd. Moje dziecko się jeszcze nie kwalifikuje do takiej bransoletki, ale kiedyś na pewno skorzystam. Teraz mySafety postanowiło ufundować dla Was 5 sztuk.

mySafety to nie tylko Smyk-czyli bezpieczeństwo dziecka, ale również bezpieczne dokumenty, klucze, rowery, zwierzaki i wiele innych.
Na czym to polega? Oczywiście będę pisać o mySafety Smyk.
Po pierwsze kupujemy bransoletkę tzw. bezpiecznik (bransoletka=1rok abonamentu=49zł)
Na bransoletce jest nr. ID oraz nr. telefony na infolinię
Rejestrujesz bransoletkę przez internet.

CO OTRZYMUJESZ?

mySafetySMYK na rączce dziecka to:



  • Szybki powrót smyka do domu.
  • Minimum stresu podczas zgubienia się.
  • Kodowanie ID i numer alarmowy do mySafetySMYK.
  • 8 osób bliskich dziecku w bazie całodobowegoCentrum Alarmowego.
  • ID chroniące Wasze Dane osobowe

CO ZYSKUJESZ?
  • Z usługą ochrony dziecka zyskujesz:
    • Wsparcie w stresującej sytuacji.
    • Gwarancję pomocy w poszukiwaniu dziecka - konsultant natychmiast zgłasza jego zaginięcie na policję.
    • Brak dodatkowych kosztów – mySafety wypłaci nagrodę osobie, która pomoże dziecku bezpiecznie wrócić do rodziców.


JAK TO DZIAŁA?
Jeśli Twoje dziecko się zgubi:
  • Dzwonisz pod bezpłatny, całodobowy numer infolinii 800 800 110
  • Konsultant mySafety natychmiast zgłasza zaginięcie dziecka do zarządcy obiektu, w którym się znajdujesz, oraz na policję.
Odnalezienie dziecka:
  • Osoba, która odnalazła dziecko, kontaktuje się z mySafety, dzięki numerowi z bezpiecznika.Konsultant informuje rodziców o odnalezieniu dziecka i pomaga skontaktować się z osobą, która odnalazła dziecko.
  • mySafety wypłaca znalazcy nagrodę.

Pomyślałam "wszystko fajnie, ale po co mam płacić, mogę zamówić bransoletkę i wygrawerować swój nr. telefonu". Ale później przyszło jeszcze więcej pytań i wątpliwości czy chciałabym, aby każda przypadkowa osoba miała łatwy dostęp do mojego numeru? A przy okazji może w łatwy sposób dowiedzieć się o mój adres. Później kolejne przemyślenie, że mySafety gromadzi niezłą bazę danych i czy moje dane na pewną są tam bezpieczne? Zadałam oczywiście to pytanie Pani Magdzie, z którą mailowałam. W odpowiedzi dostałam "Jednym z filarów, na którym zbudowała swoja silna pozycje jest własnie troska o ochronę danych osobowych swoich klientów."  No i pojawiło się kolejne przemyślenie, że tak naprawdę mySafety bardziej dba o moje dane osobowe niż ja sama. Już wysyłając maile, wysyłam do obcych ludzi adres, wypełniając ankiety, formularze dzięki którym dostaję próbki przekazuję wiele swoich danych. Kolejna sprawa jest taka, że jeśli już wygrawerowała bym swój numer, to co jeśli akurat zapomnę telefonu? Rozładuje mi się bateria? W mySafety można podać aż osiem numerów, z którymi będą się kontaktować. Wtedy nasunęło się kolejne pytanie "Co jeśli dziecko zaginie mi dzień po tym jak skończy mi się abonament? Czy znalazca dzwoniąc na infolinię usłyszy, że taki nr. ID nie istnieje w ich bazie?" Odpowiedź otrzymałam zaglądając na ich Facebook'owy profil. Jednym słowem, ja się przekonałam, a 49 zł rocznie to nie jest majątek.














FACEBOOK:             https://www.facebook.com/kocykiatutu

A tu tu  to firma, która szyje dla dzieci m.in. kolorowe kocyki, podusie, chustki. 
Największym atutem produktów A tu tu jest jakość i różnorodność kolorystyczna, tak aby każdy 
miał przyjemność z używania ich.





29 komentarzy:

  1. Witam serdecznie jeżeli chodzi o moje dzieci to małej Elwirki jeszcze nic nie nauczyłam bo ma 3 miesiące , starsza za to 6 letnia Lenuśka potrafi bezpiecznie przejść przez ulicę , zna nasz adres i numer telefonu i wie że nie powinna rozmawiać z obcymi.Nauczyłam ją że każde jej zachowanie ma konsekwencje , jak będzie wchodziła na drzewo musi uważać żeby nie spadła , wchodząc do jeziora musi założyć rękawki do pływania wchodząc do domku na drzewie też musi uważać bo jest wysoko i jak się wychyli to spadnie , a gdy spadnie to boli ( choć nie raz spaść musiała żeby dowiedzieć się co to ból i że nie jest fajnie jak boli) i nie jest to przyjemne uczucie . Niestety jeszcze pracujemy nad uciekaniem i chowaniem się w sklepie i to jest mój największy problem , a nie chcę z niej zrobić tzn. dzieciaczka spod spódnicy więc nie wiem jak mam się do tego zabrać a każde wyjście do sklepu z nią jest dla mnie przerażające.

    OdpowiedzUsuń
  2. Mój synek ma dwa miesiące także ciężko go narazie uczyć bezpieczeństwa ale wózeczkiem zwracamy szczególną uwagę na pasach,bo rzadko kto się pierwszy zatrzyma z kierowców,a niestety strach wjechać wózkiem na ulicę ;/ pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  3. Nastusia ma 2 latka i 3miesiace przed przejsciem dla pieszych zatrzymujemy sie i sprawdzamy czy nic niejedzie, nawet jesli ja z daleka wiem ze nic nie jedzie. uwazam wyrobienie takiego nawyku jest dobre, dziedziaczki rowniez nasladuja i ucza sie od rodzicow. Malgorzata Walkowiak profil na fb

    OdpowiedzUsuń
  4. Jestem mamą dwójki dzieci starsze ma 9lat i wie co nie co o tym jak się zachowywać aby być bezpiecznym i nie zrobić sobie krzywdy.Choć jest już dużym chłopcem to i tak czasami jego zachowanie daje do myślenia.To znaczy kiedy jest sam nie martwię się o niego wiem że bezpiecznie wróci do domu ze szkoły że będzie uważał na przejściu dla pieszych że nie wpadnie mu do głowy jakiś zwariowany pomysł.Od dziecka tłumaczyłam mu że nie wolno z nikim obcym rozmawiać ,że nie wolno wsiadać do obcego samochodu.Ze nie zaczepiamy obcych psów i tu zrobiłam błąd bo co prawda obcych nie zaczepiał ale zaczepiał własnego i ten miał już dość i go ugryzł.Teraz mam spokój bo i nawet do swojego nie podchodzi.Za dziecka raczej nie wywijał mi numerów z oddalaniem się od domu choć przyznam że i ja go nie spuszczałam z oka dwa razy dał mi popalić raz poszedł do sąsiadki bo miała małego kotka a drugi raz przed wigilią poszedł w supermarkecie zobaczyć jak pan łowi karpie na stoisku z rybami.Do trzeciej okazji nie dopuściłam.Ale mam też drugie dziecko dziewczynkę ma dwa latka i jest żywym diamentem niesamowicie ruchliwe dziecko tu jest i już jej nie ma.Czasami mam ochotę przywiązać ją sobie do nogi .Tłumaczę jej od małości czego nie wolno a co wolno ale ja swoje a ona swoje.Jeszcze do niedawna bała się obcych ludzi ale już jej strach minął wydaję mi się że jeden cukierek załatwił by sprawę.Opanowaliśmy kontakty z prądem ,piec z ogniem,i kuchenkę z gazem.Nauczyliśmy się jak schodzić bezpiecznie ze schodów aby nie spaść i najważniejsze co należy zrobić jak jedzie samochód i to opanowała szybo.Bo kiedy jedzie auto ucieka na kraj i stoi tam czekając jak samochód przejedzie.Wszystko to odbywa się z moją asekuracją co prawda bo takiemu dziecku się nie wierzy.Mieszkamy pod lasem i zawsze przerażała mnie myśl że moje dziecko może się tam wybrać był okres że nawet miałam takie koszmary .Mimo tego iż nie dopuszczam aby moje dziecko było samo na podwórku to jednak czasami muszę gdzieś jechać załatwić pilne sprawy i wtedy zostawiam dzieci z teściową i to wtedy właśnie najbardziej się boję o bezpieczeństwo szczególnie młodszego dziecka.Nie żebym nie ufała domownikom ale najbezpieczniej się czuje jak dzieci są ze mną.Dużo jeszcze przed nami i wiele też muszę nauczyć i siebie i dzieci.Ktoś by powiedział że jak się ma dziecko to powinno się go z oka nie spuszczać a ja mimo tego że jestem z nimi cały czas to i tak zdaję sobie sprawę że wystarczy kilka sekund aby dziecko zrobiło nam numer. andzia771@op.pl

    OdpowiedzUsuń
  5. Jestem mamą Maksymilianka lat 4.uczę syna co wolno a co nie np wie że nie wolno rozmawiać z obcymi,nie uciekać w sklepie itp

    OdpowiedzUsuń
  6. Bezpieczeństwo dziecka to dla mnie ogromne wyzwanie. Każdego dnia uczymy się jak przewidywać wszelkie niebezpieczeństwo i jak temu zaradzić. Bezpieczeństwo mojego Malucha to nie tylko brak siniaków dnia dzisiejszego, ale także nauka obycia się wśród ludzi i umiejętność radzenia sobie z problemami, stresem, a najogólniej mówiąc z całym światem. To wkroczenie w życie ze świadomością, że jest się silnym, niezależnym, bezpiecznym, kochanym... Bezpieczeństwo to pomoc innym ale także zwrócenie się o pomoc dla siebie. To wiara, że każde jutro może być lepsze jeśli tylko tego naprawdę chcemy. Bezpieczeństwo to szerokie pojęcie i dopiero czas pokazuje co tak naprawdę kryje się pod nim. Na razie uczymy się jak zachowywać się w zatłoczonych miejscach, jak przechodzić przez ulicę, jak zachowywać się w obcym miejscu - po prostu małymi kroczkami uczymy się jak unikać zagrożeń.

    OdpowiedzUsuń
  7. Mój synek ma 4 latka i intensywnie uczymy Go, że nie może rozmawiać ani brać niczego od nieznajomych, że nie może z nikim obcym nigdzie odejść. Uczymy również jak należy zachowywać się przy przejściu dla pieszych i że tylko w takich miejscach można przechodzić. Po tegorocznych wakacjach jeszcze mocniej kładę nacisk na naukę - nie odchodź od rodziców na krok. Niestety w tym roku na wakacjach mój synek nam się zgubił. To była najgorsza chwila w moim życiu. To był ułamek sekundy, mąż składał koc a ja schyliłam się by schować picie do torby, gdy się odwróciłam syna nie było. Od tego czasu uczę syna że jeśli kiedykolwiek zdarzy się jeszcze taka sytuacja to ma krzyczeć po to abym Go usłyszała, że musi komuś powiedzieć jak się nazywa i jak nazywa się mama i tata. To co przeżyłam przez te 2-3 minuty gdy Go nie było, achhh nawet nie potrafię opisać tego co czułm i jak się czułam.
    Taka bransoletka to fantastyczny pomysł!
    Niestety nie mam jak skorzystać z drugiej części konkursu :-(((( bo mój synek jest za mały aby móc narysowac coś co kojaży Mu się z bezpieczeństwem, tzn narysować to coś narysuje ale chyba nikt nie będzie wiedział co to jest :-)

    Wszystkie podane strony polubione, banerek na moim blogu

    Zapraszam również na moje urodzinowe Candy http://mjakmagda.blogspot.com/2013/10/pierwsze-urodziny.html

    OdpowiedzUsuń
  8. Mam dwójkę dzieci Piotrusia 5 lat i Marysie dwa miesiące. Co do bezpieczeństwa naszych dzieci to Marysi jeszcze nie mamy jak ucyć ale Piotrusia uczymy na każdym kroku i w różny sposób. Staramy mu tłumaczyć jakie grozi mu niebezpieczeństwo na ulicy, w drodze do przedszkola, w sklepie na podwórku. Zawsze gdy idziemy z przedszkola ulicą do domu tłumacze synkowi że przechodząc przez ulice nawet na pasach trzeba się rozejrzeć i mieć oko na kierowców bo to że przechodzimy przez pasy i nawet na zielonym świetle to jeszcze nie oznacza że jesteśmy tam bezpieczni. Pamiętam kiedyś jak mi uciekł w sklepie po prostu poszedł sobie zobaczyć zabawki pamiętam wtedy bardzo się przestraszyłam a serce mi stanęło bo powierzchnia sklepu była ogromna wtedy pogadaliśmy sobie na ten temat że jest to bardzo niebezpieczne ponieważ wśród nas są różni ludzie i ktoś może zrobić mu krzywdę lub go zabrać pamiętam przestraszył się wtedy i odtąd jak chce iść do działu z zabawkami woła nie lub męża. Dla nas bezpieczeństwo dzieci to podstawa przypominamy synowi o zapinaniu pasów w samochodzie mąż zawsze mu tłumaczy co może się stać jak tego nie zrobi uczymy do numerów telefonu policji, pogotowia, oraz straży pożarnej a ostatnio nawet naszych numerów telefonu. Pamiętam jeszcze taka sytuacje jeśli chodzi o bezpieczeństwo w domu ponieważ mieszkamy w domu jednorodzinnym mamy dzwonek do furtki któregoś dnia ktoś zadzwonił do furtki a moje dziecko co zrobiła automatycznie otworzyła pamiętam wtedy że się trochę przestraszyła jak mu powiedziałam ze to może być złodziej pogadaliśmy sobie na ten temat i od tamtej pory za każdym razem jak ktoś dzwoni moje dziecko pierwsze co to przychodzi do mnie lub do taty. Dużo jest takich sytuacji gdzie tłumaczymy synowi co mu grozi. Nieostrożna jazda rowerem mąż zawsze stara się wybierać takie trasy żeby było bezpiecznie ale zawsze tłumaczy synowi że musi się słuchać. Wyprawa na basen także może być niebezpieczna mąz zaczym syna zabrał na pierwsza wyprawę na basen porozmawiał z synem jak trzeba się tam zachowywać jakie tam panują zasady. Tak naprawdę na każdym kroku trzeba mu tłumaczyć i opowiadać o bezpieczeństwie. Cieszę się bardzo bo mamy także wsparcie ze strony przedszkola tam także opowiadają na zajęciach o bezpieczeństwie odgrywają różne scenki a nawet jest co roku organizowane spotkanie z policjantem który tłumaczy jak się zachować na ulicy w autobusie w samochodzie. Organizowana jest także ewakuacja przedszkola aby pokazać dzieciom ja spawanie i bezpiecznie opuścić przedszkole w razie pożaru. Mam nadzieje że mój syn wie co jest bezpieczne a co nie przynajmniej staramy się mu w każdej sytuacji to tłumaczyć. Kasia Łęcka profil na fb, kasiuniakam@poczta.fm

    OdpowiedzUsuń
  9. Nie rozmawiać z obcymi..9lat Martyna

    OdpowiedzUsuń
  10. Jestem mamą 3 letniego Gabrysia staram się jak mogę zapewnić mu bezpieczeństwo. Od kiedy mówi staram się nauczyć swojego imienia i adresu, do kurtki od wewnątrz ma przyszyty numer telefonu do mnie by w razie zagubienia się go ułatwić kontakt. I co najważniejsze przy wejściu do dużego sklepu pokazuje mu do kogo ma się zgłosić w razie gdyby się zgubił. Na szczęście nigdy nam się jeszcze to nie zdażyło ,ale wiadomo przezorny zawsze ubezpieczony.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Witam,

      jestem mamą 3 letniej Dominiki i staram się ja od najmłodszych lat uczyć bezpieczeństwa. Od kiedy mówi już pełnymi zdaniami i mogę się z nią bardziej porozumieć, uczę ja swojego adresu zamieszkania i imienia i nazwiska. Kiedy przechodzimy przez jezdnię, uczę ją aby uważnie się rozglądała. Potrafi sama sygnalizować, że nie teraz - tam jedzie auto, wiem, że jednak coś w jej małej głowce zostaje.

      Usuń
  11. Mój synek ma 8 miesięcy. Jak na razie próbuję go co najwyżej nauczyć bezpiecznie lądować na pupie, kiedy próbuje chodzić. Jednak mam siostrę - 5 lat. Dla niej chciałabym wygrać bransoletkę. Wraz z mamą uczyłyśmy ją przechodzić prawidłowo przez jezdnię, jak ma się zachowywać w sklepie i w miejscach publicznych oraz że nie wolno jej rozmawiać z nieznajomymi. Ale jak wiadomo - różnie w życiu bywa, dlatego chciałabym mamie sprezentować taką bransoletkę :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Anastazja lat 3, uczę znaków gdzie jest przejście dla pieszych, kolorystyki świateł oraz że nie można iść z obcymi jeśli chcą dać coś słodkie idt. Mówię kto może oglądać intymne części ciała, że tylko mamusia lub tatuś jak kąpiemy. I że nie wolno dotykać gorących przedmiotów typu żelazko, piekarnik.

    OdpowiedzUsuń
  13. Moją 4-latkę przede wszystkim uczulam na to aby nigdy się nie oddalała od nas, nie rozmawiała z obcymi, nic od nich nie brała, a w razie czego żeby umiała się przedstawić i znała swój adres.

    OdpowiedzUsuń
  14. Ja opinię już swoja wyraziłam ale teraz tak patrzę na datę od kiedy do kiedy trwa konkurs bo jest Konkurs trwa od 29.10.2013-14.10.2013 czy to tylko '' literówka''

    OdpowiedzUsuń
  15. Witam serdecznie, mam - Zosię - 3l , która jest niesforna, chowa się, lubi szalone zabawy, a przy tym jest niezwykle ufna do ludzi, chętnie z nimi rozmawia, sama zaczepia, a zapytana, czy pójdzie z kimś dalej, bez namysłu odpowiada, że tak.
    Tak więc moje zadanie jest bardzo trudne - bo uczę córcię zaufania do innych i przyjacielskiego podejścia, z jednoczesnym postawieniem granicy, że nie wolno się spoufalać, wierzyć obcym, nic od nich przyjmować. Niestety, trzylatek tej granicy nie potrafi pojąć.
    Inna - bardzo ważna sprawa, a tak samo trudna do nauki przez mojego bzika, to wybieganie ze sklepów. Uczulam ją, że grozi to wypadkiem, wciąż powtarzam, jak bardzo jest to niebezpieczne, bo może się zgubić, potknąć, wpaść pod samochód. Tu też nauka daleka przed nami. Jednak mam nadzieję, że się uda.
    Taki bezpiecznik to wymarzona rzecz dla mojej małej, bo wybieramy się w wakacje do bardzo zatłoczonego miejsca i ta mała bransoletka dałaby dla nas dodatkową pomocą.

    OdpowiedzUsuń
  16. Paulina Kępińska7 listopada 2013 03:47

    Moja mala 3,5 letnia Juleczka już wie, że aby przejść na drugą stronę drogi trzeba rozejrzec sie w obie strony i podnieść rączke do góry jesli jakies auta się zatrzymają przed pasami. Jeśli jeździ na rowerku to zawsze pamieta, ze zapinamy kask i ochraniacze, nie zapomina także o zakładaniu kamizelki odblaskowej, by byla dobrze widoczna, wie, ze jeździć można tylko po wyznaczonych trasach i zdala od ulicy. Długo tłumaczylam jej, ze nie wolno jej rozmawiac z obcymi i nic od nich brać, u nas skończyło się to tak, ze ostatnio jak byłysmy w sklepie, to zaczepiła ją hostessa z cukierkami, a ona na cały sklep zaczęła krzyczeć " obcy, obcy, odejdź, pomocy, pali się " ludzie dość dziwnie na ans patrzyli, ale ja troszkę sie ucieszyłam. Nauczyłam ją tak samo, ze nie wolno sie oddalać od rodziców, czy opiekunów. Córcia wie jak się nazywa i zna numer telefonu do mnie, jak się zgubi to zawsze ma podać imie i swoje nazwisko, a jak bedzie pamiętala numer telefonu, to tez go podać. Córcia potrafi na telefonie wybrac numer alarmowy i wie co ma powiedzieć, fonka zawsze nosi przy sobie.

    OdpowiedzUsuń
  17. Emilka ma 4,5 roku a Fabian 2 lata.
    Dzieci wiedzą, że nie mogą same przechodzić przez ulicę. Jest to bardzo ważne gdy pozwala im się samodzielnie iśc po chodniku. Reagują także na słowo STÓJ. Były to chyba pierwsze dwie rzeczy, których ich nauczyłam abym w miarę spokojnie mogła z nimi ruszać na piesze spacery. Oczywiście nie oznacza to, ze ufam dzieciom w 100% - mam ich cały czas na oku i pozostaję w takiej odległości abym mogła zareagować gdyby się nie posłuchały... Emilka wie też już, że aby przejść przez ulicę trzeba się rozejrzeć na prawo i lewo aby sprawdzić czy nic nie jedzie a na przejściach ze światłami trzeba czekać na światło zielone.
    Dzieci wiedzą, ze nad jeziorem nie wolno im samym wchodzić do wody. Kąpać można się tylko w obecności mamy lub taty.
    Córka rozumie też, ze w sklepie czy też w tłumie musi się trzymać mnie lub taty aby się nie zgubć bądź też aby ktoś jej nie zabrał. Fabian niestety jeszcze tego nie rozumie i wyjęty z wózka w sklepie biega gdzie mu się podoba - jeszcze trochę pracy mnie czeka zanim zrozumie, że tak nie wolno... :)
    Córka wie już, że nie wolno głaskać spotkanych psów i kotów bo mogą podrapać lub ugryźć. Synkowi tłumaczę to przy każdej okazji na spacerze, ponieważ chętnie podchodzi do kazdego spotkanego zwierzaka i chce się z nim bawić...
    Kolejną rzeczą której uczymy to to, ze nie wolno nic brać od nieznajomych (ani słodyczy, ani zabawek itd.) a jeżeli jakaś nieznana osoba chce ją poczęstować np. cukierkiem to trzeba przyjść zapytać mamę czy wolno. Nie wolno też z obcą osobą nigdzie odchodzić.
    Córce tłumaczę też, że nikt nie może dotykać jej w miejscach intymnych. Nie wolno także pokazywac się nago przed obcymi dorosłymi czy też dziećmi. Gdyby ktoś próbował ją dodtykać lub namawiał do rozebrania się to ma mi natychmiast o tym powiedzieć.
    Emilka zna swoje imię, nazwisko i adres. Wie też w jaki sposób zadzwonić z mojej komórki do taty gdybym np. zasłabła... Fabianek dopiero się uczy :)
    Z rzeczy które wydawały mi się oczywistością - nie wolno brać nic co do nas nie należy. W sklepie aby coś wziąść trzeba za to najpierw zapłacić. Dotyczy to także przedmiotów, które nie są na półce sklepowej ale np,. na podłodze lub w koszyku odstawionym do stojaka. Mila kiedyś zabrała ze sklepu spinki, które leżały na ziemi - zobaczyłam to dopiero po wyjściu ze sklepu. Wytłumaczyłam, ze to iż przedmiot leży na ziemi nie znaczy że można go zabrać. Wróciłyśmy do sklepu oddałyśmy spinki i przeprosiłyśmy. Sytuacja drugi raz się nie powtórzyła :)

    Uczę tez dzieci tego, że mogą do mnie przyjść z każdym pytaniem lub problemem - zawsze ich wysłucham i razem spróbujemy coś wymyślić. Chcę aby wiedziały, że mogą zawsze na mnie liczyć...

    detynkowo@wp.pl

    OdpowiedzUsuń
  18. Lenka ma 2 latka i trzy miesiące . Ja jako że należę do matek które czasem wyolbrzymiają niebezpieczeństwa bardzo szybko zaczęłam jej wpajać kilka zasad.
    Lenka zna swoje imię i nazwisko, nie weźmie niczego od obcej osoby (no chyba że się odezwę i jej pozwolę), nie próbuje wybiegać na ulicę , a zawsze kiedy mamy przejść przez pasy wyciąga rękę i wie że nie może sama iść przez ulicę.dodatkowo wie że w kuchni gazówkę i piekarnik może dotykać tylko mama i tata :D (najlepsze w tym wszystkim jest to że ostatnio była teściowa i chciala sobie zrobić kawę a mała do niej "babcia nie lusiaj mama i tatuś mozie") :)

    OdpowiedzUsuń
  19. Joanna Lee . Mam córeczke Natalie która ma 1,5 roczku i moja nauka bezpieczeństwa jest na etapie domowego np. polegającego na wchodzeniu i schodzeniu z łóżka,oczywiście zakaz skakania po nim. Otwieraniu i zamykaniu szafek.Zakaz dotykania kontaków i przewodów , a także bezpieczna zabawa w wannie, bez wstawania i bez dotykania kranu itp.

    OdpowiedzUsuń
  20. Mojego 3 letniego syna uczę przede wszytskim żeby nie rozmawiał z nieznajomymi, nie wsiadał do obcego samochodu a jeśli ktoś go bedzie probował namówić to ma zaczą krzyczeć najgłośniej jak umie!!! Również nauczyłam go że nikt alke to absolutnie nikt nie może go dotykać w"pisiolka" może to moje "zboczenie" ale tyle się słyszy o pedofilach że wolałam małego na to uczulić i ma mamie powiedzieć gdyby taka sytuacja miała miejsce. No i na koncu nauczyłam go jak w razie czego wezwać pomoc przez telefon komórkowy.Mały słabo mówi ale jeśli coś by sie w domu stalo to wie że ma dzwonic na 112.tam go w razie czego gdyby nie zrozumieli co mówi namierzyli

    OdpowiedzUsuń
  21. Małgorzata Witczak. Moje pociechy to syn 3,5 roku i córka 20 miesięcy. Dzieci od urodzenia są przyzwyczajone do jazdy samochodem w fotelikach i z prawidłowo zapiętymi pasami. Nie ma żadnego odstępstwa, nawet jeśli wyjeżdżam tuż za "róg". Bezpieczeństwo przede wszystkim. Dodatkowo uczę starszego syna, że ma być ostrożny na drodze jak jedzie rowerkiem, jak go wołam, jak zaczyna się oddalać, wie, że musi się zatrzymać, w innym wypadku rowerek zostanie mu zabrany(konsekwentnie tego przestrzegamy). Nie wolno mu wybiegać na jezdnie. Wiadomo tzw. wpadki nie raz jeszcze mu się zdarzają i muszę przede wszystkim ciągle być czujna ale widzę, że moja nauka daje efekty. Dodatkowo syn bardzo troszczy się o siostrę. Córka choć dwa lata młodsza jest dosłownie wszędzie. Jeszcze nie jestem wstanie jej okiełznać ale ciągle próbuje:) Jak idziemy na spacerek córka musi się liczyć z tym, że idziemy za rączkę. Nie raz się wyrywa ale stale uczę ją, że może jej się stać krzywda jak będzie biegać sama po ulicy. Jeśli chce biegać sama na nóżkach to tylko na podwórku a na ulicy, tylko z mamą za rączkę albo w wózeczku. Nie raz jest bardzo ciężko i synowi i córce wytłumaczyć to wszystko, gdyż wystarczy, że coś ich zainteresuje, rozproszy a wszystko co je uczę idzie w odstawkę. Co do obcych to jak na razie dzieci same trzymają się z daleka, jednak z racji tego, że ciągle im towarzysze w ich eskapadach, obserwuje ich reakcje na zaczepki innych. Wiem, że są jeszcze małe i niektórych sytuacji nie są wstanie od razu zrozumieć, i muszę im to ciągle tłumaczyć, np uciekanie, wyrywanie się w sklepie, jak i branie czegokolwiek od obcych. Mam jednak nadzieje, że nauka w las nie pójdzie, z resztą widzę, że wpojone zasady synowi, on stosuje do siostry, czyli jak ona wchodzi na pudełko na zabawki on, nie raz mnie woła, "mama Niunia wchodzi na pudło" zanim dobiegnie, on już ją przytrzymuje aby czasami sama nie chciała zejść, co w jego rozumieniu znaczy to samo co spaść. Więc mam nawet na to dowody :)

    OdpowiedzUsuń
  22. Witam! Jestem mamą niespełna czteroletniego przedszkolaka Ksawerego . Synek to radosne, choć bardzo nieśmiałe dziecko które to nie ufa obcym. Jego typowo chłopięce zainteresowania pomogły mi wpleć w zabawę nieco edukacji. Malec doskonale wie na czym polega praca policjanta, strażaka czy lekarza. Zna podstawowy numer do wzywania pomocy czy to lekarskiej, strażackiej czy policyjnej. Już od ponad roku zna dane rodziców oraz dziadków oraz własny adres. Zarówno w domu, jak i przedszkolu synek poznał podstawowe zasady poruszania się po drodze. Zna barwy sygnalizacji świetlnych czy oznaczenia pierwszych znaków drogowych.Doskonale wie,że podróżując samochodem trzeba być bezpiecznie zapiętym w foteliku, a jadąc rowerem nigdy nie zapomnieć o kasku. Uczulamy także malca, aby nigdy i to nigdy nie brał niczego od obcych, jak i nawet z nimi nie rozmawiał, a w sytuacji gdy ktoś go zaczepi szybko biegł do rodziców i dziadków. Nasz przedszkolak wie także o tym,że nie można bawić się kuchni, nie dotykać ostrych sztućców i szaleć przy piekarniku i przy elektrycznym czajniku z wrzątkiem. Obserwując jego zabawę myślę sobie,że nauka bezpieczeństwa nie poszła w las. Zabawy w miasto, które to obrazują doskonałe przykłady jak bezpiecznie zachowywać się na drodze! Halo, halo tu 112 zaraz przyjedzie pogotowie i zbada misia pacjenta! Stop, czerwone światła. Auta czekają na swoją kolej. Miśki też doskonale pamiętają, aby nie rozmawiać z nieznajomymi miśkami.

    OdpowiedzUsuń
  23. Jestem mamą 10 miesięcznej córki. Moim skromnym zdaniem dziecko uczy się odpowiedzialności od nas i naszego zachowania od małego. Czy to w sklepie czy to w domu. Czy na ulicy czy nad wodą.odpowiedzialność za kogoś to i dbanie o bezpieczeństwo. To co zapiszemy na tej białej kartce jakim jest młody człowiek to się okaże w przyszłości. A sposobów są tysiące książeczki, piosenki tłumaczenie, pokazywanie.

    OdpowiedzUsuń
  24. jak ja uczę bezpieczeństwa? kiedyś usłyszałam o czyms takim, by dziecko posiadało swoje 'prawo do NIE' jeszcze wtedy nie miałam dziecka a postanowilam że bede sie starała takie prawo wprowadzic w zycie jak juz bede miała dziecko. Mam córeczkę, staram sie jak moge to prawo jej dać, jesli sytuacje na to pozwalają, moje dziecko dostaje prawo do sprzeciwiania się mojej woli lub zdaniu- gdy sytuacja tego nie wymaga, ja nie wymuszam na mojej corce uległości za wszelką cenę. Nie chcę uczyć mojej coreczki tylko 'potakiwania' i bycia posłusznym komus tylko dlatego że jest dorosły! Bo ten dorosly poza domem wcale nie musi być dobrym człowiekiem, i wówczas pragnę aby moje dziecko potrafiło powiedzieć NIE! Jeśli będzie czuło, że coś jest nie tak, czegoś ne chce zrobić, a tym bardziej nie zna danego człowieka MA PRAWO POWIEDZIEĆ NIE! wręcz MUSI Z TEGO PRAWA SKORZYSTAĆ. tego chcę nauczyć mojego dziecka. Chcę aby było bezpieczne poza domem. nie życzę sobie by ktoś zwracał uwagę mojej córce, że nie ma ochoty odpowiedzieć starszej Pani czy Panu ' jak masz na imie dziewczynko?' nie zmuszam jej do tego-jeśli odpowie, prosze bardzo, jeśli nie ma ochoty-MA DO TEGO PRAWO, nie chcę wpajać jej od małego że nie ma prawa odmowić rozmowy ze starszą osobą-MA TAKIE PRAWO, i nawet powinna z niego korzystać gdy czuje się źle w towarzystwie tej obcej osoby. Hania ma dopiero 14 miesięcy, jeszcze mało z tego rozumie, ale chcę by to była dla niej codzienność, normalność, MOJE ŻYCIE- MOJE ZASADY, czy mi sie uda wpoić te zasady? czas pokaże, ale z całej siły będe się starała, bo bezpieczeństwo mojej córki jest dla mnei priorytetem!!!

    udostępnione na b jako Ani Oliwka

    OdpowiedzUsuń
  25. Moja córcia ma 2,5 roku. Zawsze przed przejściem dla pieszych zatrzymujemy się i powoli rozglądamy, a Gabrysia głośno mówi co robimy "patrzymy w lewo, patrzymy w prawo, patrzymy w lewo - nic nie jedzie, chodź mamusi, idziemy". Jeśli przejście jest ze światami, to doskonale wie, że trzeba czekać na zielone. Już z daleka obserwuje, jaki kolor światła się świeci. A gdy jedziemy samochodem, a ja się zagapię na czerwonym świetle, to krzyczy "Mamusi, no jedź już - zielone!!!". Uczę ją też by nigdy nie rozmawiała z obcymi i nie oddalaa się ode mnie.

    OdpowiedzUsuń
  26. Tak naprawdę nie wiem kiedy jest odpowiedni czas by zacząć uczyć dzieci pewnych bezpiecznych zasad, ale na pewno lepiej wcześnie niż za późno. Zresztą po tym jak rozwija się nasze dziecko widać jakie informacje jest w stanie zrozumieć, bo to nawet nie o zachowanie się chodzi, tylko o to by dziecko rozumiało, co próbujemy mu przekazać. Mój synek ma 2 latka i prawie 3 miesiące i mniej więcej od lata, gdy dużo czasu spędzaliśmy na dworze, zapoznaję go z podstawową zasadą - trzymać się mamy. Raczej nie mam problemu z chodzeniem z nim za rączkę, ale czasem jak coś odwróci jego uwagę - potrafi nagle pobiec. Staram się więc by zapamiętał, że na słowo stop musi się zatrzymać. Proste, krótkie słowo. Nie zdanie, nie wypowiedź. Krótkie hasło dające szansę na szybkie wykonanie polecenia.
    Korzystając ze spacerów zaczęłam uczyć też synka zasady bezpiecznego zachowania przy przechodzeniu przez ulicę. Tutaj znów pierwszy najważniejszy punkt - trzymanie mamy za rękę, poza tym nie wbieganie na ulicę, przepuszczanie jadących aut.
    Jeszcze na początku roku mieliśmy problem ze zbytnią otwartością synka, który chętnie szedł za rękę z każdym, kto ją do niego wyciągnął. Wtedy nie uczyliśmy go, że tak nie można, bo po kilku takich razach widać było, że on jeszcze tego nie rozumie, postanowiliśmy więc dac sobie czas. Jak się okazało słusznie, synek z tego wyrósł i teraz na propozycję pójścia z kimś obcym, zdecydowanie odpowiada NIE :)


    a.filipowska@poczta.onet.pl
    (na FB Aleksandra Filipowska)

    OdpowiedzUsuń
  27. Na razie synek jest jeszcze za mały ma dopiero 11 miesięcy, ale jak podrośnie to będziemy się uczyć. Jak być bezpiecznym na drodze, jak zachowywać się w miejscach zatłoczonych, o tym żeby nie ufać obcym ani niczego od nich nie brać, nauczymy go jego danych osobowych oraz tego aby o pomoc prosił osoby starsze lub ekspedientki w sklepie, chcielibyśmy nauczyć go posiadania własnego zdania, nie ulegania wpływom innych osób. Ale co z tego będzie to się okaże, my możemy tłumaczyć, pokazywać, ale nie mamy prawa zmuszać. Patrycja Mendala

    OdpowiedzUsuń
  28. Zapraszam na candy na mojej stronie, do wygrania aniolek z masy solnej :) http://masasolna.ubf.pl/news.php?readmore=37

    OdpowiedzUsuń